به نقل از «آفتاب»

بخشی از مغز که کل بدن را منجمد می‌کند

تاریخ انتشار: ۲۳ مرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۴۵۵۳۰۰

آفتاب‌‌نیوز :

اگر ما شبیه به موش‌هایی باشیم که در تحقیقات اخیر محققان دانشگاه کپنهاگ در دانمارک مورد مطالعه قرار گرفته اند، منتخبی از سلول‌ها در بخشی از ساقه مغز به نام هسته پدانکولوپونتین (PPN) می‌تواند مسئول این اثر انجماد باشد.

این کشف نه تنها به ما کمک می‌کند تا مکان بافت‌هایی را ترسیم کنیم که به خواص ذن مانند ذهن انسان کمک می‌کنند، بلکه می‌تواند به ما در درک بهتر پیشرفت علائم در شرایط تخریب کننده عصبی مانند بیماری پارکینسون نیز کمک کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

موجوداتی مانند انسان دلایل زیادی برای توقف ناگهانی در مسیر انجام کاری دارند. به عنوان مثال، انجماد ناشی از ترس، به طعمه فرصت فرار برای اجتناب از شناسایی می‌دهد. به گزارش سیناپرس، ایست حرکتی دفاعی یک عملکرد نسبتاً خوب از سیستم عصبی است که در مسیر‌هایی بین ساقه مغز پایین و آمیگدال یا مرکز ترس و خاکستری دور قناتی در مغز میانی ردیابی شده است.

برای یافتن سلول‌های مغزی مسئول این شکل خاص از توقف حرکتی، محققان از موش‌هایی استفاده کردند که برای داشتن نورون‌های فعال شده با نور، استفاده کردند.

این گره کوچک از سلول‌های عصبی در ناحیه‌ای از ساقه مغز موسوم به pons که در شرایطی مانند فلج خواب نقش دارد، از سه دسته سلول عصبی متمایز تشکیل شده که به عنوان نورون‌های گلوتاماترژیک و کولینرژیک شناخته می‌شوند که همگی به روشی متفاوت لایه بندی شده اند.

هایزه گونی-ارو (Haizea Goñi-Erro) عصب شناس و پژوهشگر اصلی این مطالعه، می‌گوید: این الگوی مکث و بازی بسیار منحصر به فرد است. او می‌افزاید: این شبیه دیگر اشکال حرکت یا توقف حرکتی نیست که ما یا سایر محققان مطالعه کرده ایم. در آنجا، حرکت لزوما از جایی که متوقف شده شروع نمی‌شود، بلکه ممکن است با یک الگوی جدید از نو شروع شود.

گونی-ارو توضیح می‌دهد: ما انسان‌ها در بخشی از ساقه مغز به نام هسته پدانکولوپونتین دارای جمعیت کوچکی از سلول‌های عصبی هستیم که ماهیچه‌های ما را در یک لحظه به حرکت و ایستادن هماهنگ می‌کند و به ما فضای ذهنی می‌دهد تا مثلا به یاد بیاوریم کلیدهایمان را کجا گذاشته ایم. البته، مانند هر قطعه سیم کشی عصبی، اتصال کوتاه می‌تواند در عملکرد پدانکولوپونتین ایجاد شود. با توجه به این یافته، این احتمال وجود دارد که کند شدن یا توقف حرکات در افراد مبتلا به پارکینسون می‌تواند نتیجه فعال شدن بیش از حد این اعصاب خاص باشد.

شرح کامل این تحقیق در مجله تخصصی Nature Neuroscience منتشر شده است.

منبع: سلامت نیوز

منبع: آفتاب

کلیدواژه: مغز بدن ساقه مغز

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت aftabnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آفتاب» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۴۵۵۳۰۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

ساخت نخستین سلول مغزی مصنوعی با آب و نمک 

به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از ساینس الرت، محققان توانسته اند اتصالات عصبی به نام سیناپس‌ها را با استفاده از همان آب و مواد نمکی که مغز از آن استفاده می‌کند شبیه سازی کنند؛ پیشرفتی که به رشته نوظهور «یونترونیک» که ترکیب زیست شناسی و الکترونیک است کمک می‌کند.

گروهی از پژوهشگران دانشگاه اوترخت در هلند و دانشگاه سوگانگ در کره جنوبی، از عملکرد مغز انسان که از ذرات باردار به نام یون‌های محلول در آب برای انتقال سیگنال‌ها در نورون‌ها استفاده می‌کند، الهام گرفته اند.

یکی از ویژگی‌های مهم توانایی مغز برای پردازش اطلاعات، انعطاف پذیری سیناپسی است که به نورون‌ها اجازه می‌دهد تا قدرت اتصالات بین خود را در پاسخ به تاریخچه ورودی تنظیم کنند.

این دستگاه که جدید «ممریستور یونترونیک» نام دارد، میزان بار الکتریکی را که قبلا از آن عبور کرده است «به یاد می‌آورد» و ما را به ساخت سیستم‌های مصنوعی با قابلیت تقلید از مغز ابرقدرت انسان نزدیک‌تر می‌کند.

«تیم کامسما» «Tim Kamsma» فیزیکدان نظری از دانشگاه اوترخت، می‌گوید: این دستاورد نشان دهنده یک پیشرفت حیاتی به سمت رایانه‌هایی است که نه تنها می‌توانند الگو‌های ارتباطی مغز انسان را تقلید، بلکه از همان محیط نیز استفاده کنند.

ممریستور یونترونیک به شکل مخروط با محلول آب و نمک در داخل آن، فقط ۱۵۰ در ۲۰۰ میکرومتر عرض دارد (عرض حدود سه یا چهار تار موی انسان در کنار هم). تکانه‌های الکتریکی باعث حرکت یون‌ها در کانال مخروطی شکل شده و تغییرات در بار الکتریکی منجر به تغییر در حرکت یون می‌شود. تغییر در چگونگی رسانش الکتریسیته سیناپس را می‌توان اندازه گیری و رمزگشایی کرد تا دریابیم سیگنال ورودی چه بوده که این نشان دهنده نوعی حافظه است.

طول کانال بر مدت زمان حفظ حافظه ممریستور تأثیر می‌گذارد و این نشان می‌دهد می‌توان کانال‌ها را برای کار‌های خاصی طراحی کرد دقیقا مانند آنچه در مغز وجود دارد. فیزیک دان‌ها همچنین در تلاش برای یافتن روش‌های مختلف ترکیب این سیناپس‌های مصنوعی هستند.

اگرچه هنوز این دستگاه و به طور کلی یونترونیک، در مراحل بسیار اولیه هستند، اما با توجه به تولید نسبتا سریع و ارزان، این طراحی جدید می‌تواند برای طیف وسیعی از کاربرد‌های آینده مقیاس پذیر باشد.

مجریان این طرح می‌گویند اگرچه سیناپس‌های مصنوعی قادر به پردازش اطلاعات پیچیده بر اساس مواد جامد هستند، اما ما اکنون و برای اولین بار نشان دادیم که این شاهکار با استفاده از آب و نمک نیز قابل اجراست. ان‌ها به طور موثر رفتار عصبی را با استفاده از سیستمی تکرار می‌کنند که از محیطی مشابه مغز استفاده می‌کند.

این پژوهشگران امیدوارند با الگوبرداری از مغز، به جای تکیه بر فرآیند‌ها و اجزای الکتریکی سنتی و رایج، بتوان با رایانه‌ها به ظرفیت و کارایی مغز نزدیک شد.

نتایج این تحقیقات در نشریه PNAS منتشر شده است.

انتهای پیام/